Лія Ахеджакава: Мая гераіня – зусім не “зараза”

Ні ў жыцці, ні на сцэне! Вялікая актрыса Лія Ахеджакава дакажа гэта ў хуткім часе і Мінску. Амаль праз 10 гадоў народная артыстка Расіі зноў выйдзе на нашу сцэну, і на гэты раз – у ролі дэспатычнай, але добрай бабулі Эсфір Львовны родам з Бабруйска. Спектакль «Мой унук Веніямін» па п’есе Людмілы Уліцкай ў пастаноўцы лаўрэата вышэйшай тэатральнай прэміі «Залатая маска» Марфы Горвиц пакажуць на сцэне КЗ “Мінск” 15 ліпеня.

Кожны выхад легендарнай актрысы на тэатральныя падмосткі — доўгачаканая падзея для прыхільнікаў, паколькі часцей бачым мы яе ўсе ж у кіно. Дрыгатліва да сцэны адносіцца і сама Лія Ахеджакава. Спектакль «Мой унук Веніямін» стаў сапраўднай аддушынай для актрысы:

— Люся Уліцкая даўным-даўно, у 80-я гады мінулага стагоддзя, напісала гэтую п’есу і ўсім кажа, што пісала яе, маючы на ўвазе мяне. Гэта дае сілы, але і накладвае велізарныя абавязацельствы па адносінах да выдатнаму пісьменніку. П’еса, як любая рэч вельмі таленавітага чалавека, сугучная сенняшніх часах. Мы ведаем, што такое жалезную заслону, і ведаем, што такое ўсюды аднолькавыя кухні, аднолькавая мэбля, аднолькавыя кватэры. І цяпер, калі мы перасварыліся з усім светам і над нашай краінай, як у спектаклі «Мой унук Веніямін», вісіць гэты дамоклаў меч, які можа адсекчы галаву, выехаць за гэты заслону могуць толькі маладыя, «непоротые» хлопцы…

Мая гераіня — зусім не «зараза», як некаторым можа здацца. Карані яе кашмарнай ідэі фікс — стварыць сям’ю і ў гонар нябожчыка мужа назваць ўнука, хлопчыка — цягнуцца ў мінулае. У яе родным Бабруйску ў адзін дзень усіх яўрэяў расстралялі. І вось дзве сестры выжылі з гэтага велізарнай колькасці людзей. У маей Эсфір адна запал: каб яе кроў не памерла на гэтай зямлі. І гэта падсілкоўвае яе, робіць ваяўніцы.

Людміла Уліцкая, як і яе гераіня Эсфір Львоўна, добра ведае, што людзі часта больш і лепш, чым іх погляды і ідэйныя ўстаноўкі. Ведае, што рабіць «з ласкі» важней, чым па правілах. Лепшыя з герояў Уліцкай заўседы слухаюцца шэпту сэрца, а не голасу розуму. Жыцце па логіцы не будуецца, рана ці позна лепшыя планы прыводзяць акурат да краю прорвы. І вось тут непрадказальнае сэрца чалавечае раптам разганяецца і ўзлятае куды-то ў анельскія сферы.

Высокую ацэнку дае Лія Ахеджакава і сваім калегам па спектаклі:

— Рэжысер — Марфа Горвиц, вучаніца Сяргея Женовача. Я так люблю Женовача і ўсе, што ен робіць. А Марфа — дачка акцера Юрыя Назарава, якога я вельмі добра ведаю. Вера Мартынава, мастачка, — вучаніца выдатнага Дзімы Крымова. Яна зрабіла зусім незвычайныя дэкарацыі…

І там яшчэ дзівосныя у мяне партнеркі: Надзя Лумпова, яна гуляе Папялушку ў «Практыцы», гэта таксама спектакль Марфы Горвиц, і актрыса з Александринки, яна і ва МХАТе гуляла — Аляксандра Ислентьева. І з намі гуляе малады выдатны Глеб Пускепаліс, сын майго любімага акцера Сяргея Пускепаліса. Мы часам цапаемся. Па справе, на рэпетыцыях. Я ў адзін бок цягну, яны ў іншую. Але Марфа перамагае заўседы. Яна разумная, моцная і прыгажуня. З актрысы стала рэжысерам. І добрым рэжысерам. Я проста шчаслівая з ей працаваць.

…За сталом сядзяць будучыя бацькі, Соня і Віця, і дзве будучыя шчаслівыя бабулі — Эсфір і Лізавета. На стале абавязковы чайнік, кубкі, пірожныя. Мы не чуем, аб чым яны гавораць, але можна не сумнявацца: абмяркоўваюць, дзе будзе стаяць ложачак, а дзе пеленальным столік самага доўгачаканага ўнука — Веньяміна.

Каханне — важней крэўных сувязяў. І якая розніца, кім па крыві будзе будучы ўнук?

Кошт квіткоў: 100 000 — 1 200 000 рублеў.

Заказ квіткоў: 8-029-120-55-55; 8-017-327-87-82.

Купіць білет

Цікава правесці час дапаможа дадатак Афіша TUT.BY для Android і iPhone: кіно, канцэрты, выставы, спектаклі, вечарыны, фестывалі – усе падзеі ў тваім горадзе!

По материалам: TUT.BY