Суботнюю раніцу для старшыні Бабруйскага гарвыканкама Андрэя Каваленкі і яго падначаленых пачалося з веласіпеднай прагулкі: гарадскія ўлады вырашылі паглядзець, добрыя ці тратуары для веласіпедыстаў.
Дзіўная справа, але спартыўная вопратка не толькі вонкава зменьвае чыноўнікаў, але і змятае з іх налет апурыста. Першы намеснік старшыні гарвыканкама Алег Ковель і дырэктар дарожна-эксплуатацыйнага прадпрыемства Сяргей Гребень жартавалі і актыўна абмяркоўвалі нядаўні канфлікт веласіпедыста і пешахода ў Менску, які вырашыўся пры дапамозе бейсбольнай біты. Намеснік старшыні Аляксандр Маркачоў з нейкім мальчишеским запалам ціснуў на веласіпедны званок і, пераадольваючы бардзюры без паніжэння, ахвотна дзяліўся сваімі адчуваннямі. Ну, а сам Андрэй Каваленка патрыятычна асядлаў «Бусел» і ўважліва разглядаў бабруйскія тратуары.
Велапрагулка пачалася з вуліцы Інтэрнацыянальнай, дзе некалькі дзен таму з’явілася адпаведная разметка. На дадзены момант у Бабруйску пазначана каля 12 км веладарожак, 9 з якіх закольцовано у веламаршрут. Вось па ім-то і адправіліся ў падарожжа прадстаўнікі гарадскіх уладаў. Вядома ж, аб маючай адбыцца рэвізіі тратуараў было вядома загадзя, але агрэхі на вуліцах горада ўсе ж засталіся. Нязначныя правалы ў асфальце і высокія бардзюры, адсутнасць пешаходнага пераходу ў раене чыгуначнага вакзала, ўчасткі са старым пакрыццем, якое даўно патрабуе замены…
— Грэбень, ты сваю зарплату ўжо проездил, — пажартаваў адзін з намеснікаў старшынь на вуліцы Крылова, калі давялося пераадольваць чарговы бардзюр.
У цэлым жа мэр застаўся задаволены працай па ўладкавання веладарожак, бо яшчэ паўтара года таму пра іх бабруйчане маглі толькі марыць. Аднак мінулым летам старшыня гарвыканкама, пагутарыўшы з веласіпедыстамі і інвалідамі-калясачнікамі, вырашыў сур’езна ўзяцца за стварэнне безбар’ернага асяроддзя. Праз год ен асабіста праверыў, як падначаленыя выканалі яго ўказанні.
— Недапрацоўкі, я думаю, ліквідуем пасля 1 ліпеня, — паведаміў Андрэй Каваленка, адзначыўшы, што мае намер павялічваць колькасць веладарожак у горадзе. Пра тое, што многія вуліцы Бабруйска сення зусім не прыстасаваныя для веласіпедыстаў, ен выдатна дасведчаны: «Там не тое што праехаць — прайсці немагчыма».
Дарэчы, ліквідаваць недахопы ўжо існуючай велозоны варта не так ужо і шмат, як здаецца на першы погляд. Па словах Сяргея Грэбень, паніжэнне 1 метра бардзюра разам з працай абыходзіцца гарадскому бюджэту ў 280 тысяч рублеў. А вось праблему прыпынкаў грамадскага транспарту, каля якіх дарожкі абрываюцца, вырашыць пры мінімуме выдаткаў не атрымаецца: трэба альбо пераносіць самі комплексы, пашыраючы прастору тратуара, альбо рабіць разметку ззаду іх, спецыяльна укладваючы дарожнае пакрыцце. Хворым пытаннем застаецца і неабходнасць спешвацца перад кожным пераходам, як прадпісана ПДР. Калі рабіць гэта даводзіцца некалькі дзясяткаў разоў падчас паўтарагадзіннай прагулкі, жаданне катацца па бабруйскіх вуліцах на веласіпедзе знікае.
Дарэчы, многія пешаходы ўсе яшчэ не разумеюць, навошта на тратуары нанесеная разметка, і ходзяць па веладарожка. Калі кавалькада з дзясятка веласіпедыстаў, якую ўзначальвае Андрэем Каваленкам, спрабавала аб’ехаць такіх гараджан, некаторыя абураліся, а пасля здзіўляліся, праводзячы удзельнікаў велапрагулкі недоуменными поглядамі:
— О, мэр паехаў! Напэўна, у іх там акцыя за здаровы лад жыцця!
По материалам: TUT.BY