З печанай бульбай і глінянымі гаршкамі. Бабруйскія габрэі адсвяткавалі Лаг ба-Омер

Увечары 26 траўня ўтульны дворык Бабруйскай сінагогі ператварыўся ў шумную дзіцячую пляцоўку з вогнішчам, на якім запякалася бульба «ў мундзірах». Традыцыйным пікніком і ўрачыстым вячэрай некалькі дзясяткаў юдэяў адзначылі старажытнае свята Лаг ба-Омер.

— Сення замала людзей, — наракалі дзве жанчыны ва ўзросце, пристраиваясь да калоне дзяцей з плакатамі. — Дзень-то рабочы.

Пакуль дарослыя абмяркоўвалі свае паўсядзенныя праблемы, дзятва, расхапалі папяровыя кароны і маляўнічыя транспаранты, выйшла з сінагогі і накіравалася ва ўнутраны дворык. З боку шэсце, якое ўзначальвала жонка рабіна ребецн Міндэн, папросту можна было прыняць за першамайскую дэманстрацыю, калі б не плакаты з лозунгамі, якія заклікаюць выконваць чысціню сям’і, вывучаць Тору і палюбіць бліжняга свайго, як самога сябе. Апошні пастулат аказаўся ключавым, і рабін Шауль Хабабо, даволі ніштавата які рускую мову за 13 гадоў пражывання ў Бабруйску, ахвотна растлумачыў яго значэнне:

— Гэта — самае галоўнае, а ўсе астатняе прылепіцца.

Аказалася, што любоў да бліжняга — вельмі важны момант свята Лаг ба-Омер, які азначае сабой адразу некалькі падзей. У гэты дзень спынілася эпідэмія, якая забрала жыцці 24 тысяч юдэйскіх праведнікаў. Адбылося гэта, як распавеў рабін, таму, што людзі недастаткова шчыра любілі адзін аднаго. Ну, а гэтак жорсткую кару Шауль Хабабо патлумачыў прыгожай метафарай, паказваючы на вогнішча:

— Чым праведнее чалавек, тым бліжэй ен да агню. І тым асцярожней яму трэба быць, інакш можна згарэць.

І сапраўды, любоў да бліжняга — гэта асцярожнасць у словах і ўчынках, клопат аб патрэбах і інтарэсах таго, хто табе дарог. Гэта пастаянны разумовы працэс, накіраваны на тое, каб зрабіць чужое жыцце ярчэй і больш шчаслівым. «Пустая яма без вады» — так бабруйскія габрэі называюць галаву чалавека, які не турбуе сябе разумовай працай. А значыць, не думае пра іншых і пра сябе.

Лаг ба-Омер таксама звязаны са смерцю рабі Шымона, якога лічаць аўтарам кнігі Зоар. Але яго скон аплакваць не прынята, бо 33-ы дзень пасля Песаха азначае сабой заканчэнне жалобы і здыманне забарон на забавы. А ў памяць аб рабі Шимоне запальваецца вялікі вогнішча — сімвал душы.

Пакуль дарослыя слухалі пропаведзь Шауля, якая больш нагадвала сяброўскую гутарку і суправаджалася маляўнічымі прыкладамі з жыцця рабіна, дзеці знаеміліся з традыцыямі Лаг ба-Омера праз гульні і разнастайныя шарады. Тых, хто праявіў зайздросную кемлівасць, чакалі смачныя прызы. Але самай жаданай у гэты вечар апынулася печаная бульба, якой з задавальненнем лакомились малыя, шастаючы фальгой, нібы абгорткамі ад шакаладу.

Зрэшты, на гэтым сюрпрызы не скончыліся — у двары сінагогі усіх жадаючых чакаў майстар-клас ад ганчара Юрыя Бовды. Калі дзіўная канструкцыя, запускаемая ў працу пры дапамозе мудрагелістага веласіпеднага прывада, была вывучана з усіх бакоў, знайшоўся смяльчак, які вырашыў асвоіць рамяство. Круг закруціўся, і неўзабаве на ім пазначыліся контуры будучай піялы.

— Ну, ты проста прыроджаны ганчар, — пахваліў свайго вучня майстар, адначасна паказваючы, як выраўнаваць краю пасудзіны. Зардевшаяся ад задавальнення мама пацана падбадзерыла сына:

— Лева, рабі, рабі! У суботу прададзім!

По материалам: TUT.BY